（ສະບາຍດີ ນັກຂ່າວສຸດໃຈ）ເມື່ອ 25 ປີກ່ອນ, ເວລາ 2 ໂມງເຊົ້າ ວັນທີ 4 ທັນວາປີ 1997, ໃນກອງປະຊຸມຄະນະກຳມະການມໍລະດົກໂລກຂອງອົງການ UNESCO ທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ນະຄອນ Naples ປະເທດອີຕາລີ,  ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງໄດ້ຈັດເຂົ້າໃນບັນຊີລາຍຊື່ມໍລະດົກໂລກດ້ານວັດທະນະທຳຢ່າງເປັນທາງການ.

ຄະນະກຳມະການມໍລະດົກໂລກຂອງອົງການ UNESCO ໄດ້ຕີລາຄາວ່າ: ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງໄດ້ເຊື່ອມໂຍງສັນຖານທີ່ສຳຄັນດ້ານຍຸດທະສາດ ແລະ ເສດຖະກິດກັບພູມສັນຖານທີ່ຫຼຸບໂນນ, ແລະປະດິດສ້າງແບບບູຮານຢ່າງແທ້ຈິງແລະສົມບູນແບບ. ສະຖາປັດຕະຍະກຳຂອງເມືອງບູຮານມີຊື່ສຽງດົງດັງຍ້ອນການປະສົມກັບວັດທະນະທຳທີ່ມີລັກສະນະພິເສດຂອງບັນດາຊົນເຜົ່າ. ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງຍັງມີລະບົບນ້ຳປະປາບູຮານທີ່ຍັງມີປະສິດທິຜົນໃນປະຈຸບັນນີ້. ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງມີຄຸນຄ່າພິເສດໃນການຮັກສາລັກສະນະພິເສດຂອງຊົນເຜົ່າທ້ອງຖີ່ນ ແລະ ປະສົມປະສານກັບທຳມະຊາດ, ຫຼັງຈາກແຜ່ນດິນໄຫວໃນປີ 1996, ໂຄງຮ່າງປະກອບພື້ນຖານຍັງບໍ່ປ່ຽນແປງ ແລະບັນດາອາຄານຫຼັກຍັງຄົງຕົວ, ບູລະນະ ແລະ ຮັກສາຮູບແບບປະຫວັດສາດ, ຮັກສາການປະເມີນຜົນລວມອີງຕາມຄວາມເປັນຈີງທາງປະຫວັດສາດ ແລະ ໄດ້ຖືກຈັດເຂົ້າໃນມໍລະດົກໂລກດ້ານວັດທະນະທໍາ ຕາມມາດຕະຖານຂອງມໍລະດົກວັດທະນະທໍາ (II) (IV) (V).

ເຖີງແມ່ນວ່າເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງເປັນມໍລະດົກໂລກດ້ານວັດທະນະທຳຂອງມະນຸດທັງປວງຮ່ວມກັນ ແລະ ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບໃນການປົກປັກຮັກສາ, ແຕ່ອຳນາດການປົກຄອງເມືອງລີ້ຈຽງແລະປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າໃນເມືອງລີ້ຈ່ຽງແມ່ນຜູ້ຮັບຜິດຊອບໜ້າທີ່ການປົກປັກຮັກສາຕົ້ນຕໍ, ດ້ວຍເຫດນີ້, ນັບແຕ່ໄດ້ຮ້ອງຂໍຈັດເຂົ້າໃນມໍລະດົກໂລກຢ່າງສຳເລັດຜົນ, ລີ້ຈຽງໄດ້ຍຶດໝັ້ນໃນການປົກປັກຮັກສາ ແລະ ຄຸ້ມຄອງເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງ, ນິຕິກຳ, ສ້ອມແປງ, ກໍ່ສ້າງສວນວັດທະນະທຳ, ຄຸ້ມຄອງແບບອັດສະລິຍະ...

ເມື່ອເຂົ້າໃນຍຸດທະສາດມໍລະດົກໂລກແລ້ວ, ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງໄດ້ພັດທະນາຢ່າງວ່ອງໄວ, ມີນັກທ່ອງທ່ຽວມາທ່ຽວຊົມຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ, ແຕ່ຊາວເມືອງສ່ວນຫຼາຍໄດ້ຍ້າຍອອກຈາກເມືອງບູຮານ, ດັ່ງນັ້ນຫຼາຍຄົນຄິດວ່າເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງແມ່ນມີຮູບແບບທຸລະກິດຢ່າງຮ້າຍແຮງ, ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງໄດ້ເກີດຂຶ້ນແລະຮຸ່ງເຮືອງຂຶ້ນຍ້ອນທຸລະກິດ. ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງແມ່ນເມືອງສຳຄັນສຳລັບເສັ້ນທາງບູຮານຊາມ້າ, ສິນຄ້າທີ່ເດີນທາງຈາກໃຕ້ຫາເໜືອແມ່ນປ່ຽນຢູ່ທີ່ນີ້, ມັນໄດ້ນຳເອົາກາລະໂອກາດດ້ານທຸລະກິດຢ່າງຫຼວງຫຼາຍໃຫ້ແກ່ເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງ ແລະເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງໄດ້ກາຍເປັນສູນຈໍາຫນ່າຍສິນຄ້າ. ຫຼັງຈາກການຮ້ອງຂໍຈັດເຂົ້າໃນມໍລະດົກໂລກ, ເມືອງລີ້ຈຽງເອົາໃຈໃສ່ເຖິງບັນຫາປົກປັກຮັກສາ ແລະ ພັດທະນາ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຮັກສາສະເໜ່ດ້ານວັດທະນະທຳເທົ່ານັ້ນ, ຍັງວາງອອກບັນດາຮູບແບບທຸລະກິດທີ່ຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວ.

ນັບແຕ່ປີ 2017 ເປັນຕົ້ນໄປ, ມີໂຄງການ 16 ປະເພດເຊັ່ນ: ຮ້ານອິນເຕີເນັດ, ເຄື່ອງຫຼິ້ນອີເລັກໂທຣນິກ, ແລະວັດສະດຸກໍ່ສ້າງທັນສະໄໝຈະຖືກຫ້າມເຂົ້າໃນເມືອງບູຮານ, ຈຳກັດການເຂົ້າເຖິງ 6 ປະເພດທຸລະກິດເຊັ່ນ: ບາ, ຮ້ານອາຫານ, ຕະຫຼາດກະສິກຳ, ເຄື່ອງປະດັບ ແລະອື່ນໆ, ໃຫ້ການສະໜັບສະໜູນຢ່າງແຂງແຮງຕໍ່ຮ້ານຄ້າເຊີ່ງດຳເນີນກິດຈະກຳກ່ຽວກັບການສືບທອດວັດທະນະທຳຊົນເຜົ່າຂອງເມືອງລີ້ຈຽງ ແລະ ສົ່ງເສີມ ແລະ ສະແດງວັດທະນະທຳມູນເຊື້ອທີ່ມີລັກສະນະພິເສດ. ບັນຍາກາດທາງທຸລະກິດຂອງເມືອງບູຮານລີ້ຈຽງໄດ້ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບບັນຍາກາດດ້ານວັດທະນະທຳ.

25年前,北京时间1997年12月4日凌晨2点,在意大利那不勒斯召开的联合国教科文组织世界遗产委员会第二十一次会议上,丽江古城被正式列入世界文化遗产清单。

联合国教科文组织世界遗产委员会这样评价:丽江古城把经济和战略重地与崎岖的地势巧妙地融合在一起,真实、完美地再现了古朴风貌。古城的建筑融汇了各个民族的文化特色而声名远扬。丽江古城还拥有古老的供水系统,至今仍在有效地发挥着作用。丽江古城保存浓郁的地方民族特色与自然美妙结合的典型具有特殊的价值,经过1996年地震,基本格局不变,核心建筑依存,恢复重建保留了历史风貌,保存了历史真实性的总体评价,符合文化遗产(II)(IV)(V)标准而被列入世界文化遗产。

丽江古城作为世界文化遗产虽属全人类共有,共同承担保护责任,但承担直接、主要保护责任的依然是丽江地方政府和丽江各族人民,为此,自申遗成功以来,丽江一直致力于丽江古城的保护和管理,立法、修缮、打造文化院落、智慧化管理……

步入世界遗产时代后,丽江古城得以快速发展,大量游客慕名而来,大部分居民迁移城外,因此不少人认为丽江古城商业化严重,然而丽江古城本就因商而起、因商而兴。丽江古城是茶马古道的重镇,南来北往的马帮货物在此转换,为丽江古城创造了巨大的商机,丽江古城也因此成为商品集散地。在申遗后,丽江更是注重保护和发展的问题,既保留文化韵味,又布局符合游客需求的商业业态。

从2017年起,对网吧、电子玩具、现代建筑材料等16类项目禁止准入,对酒吧、餐饮、农贸市场、化妆品等6类经营项目限制准入,对丽江民族文化传承活动和弘扬、展示传统文化特色的店铺等鼓励类项目给予大力扶持。通过一系列的措施,在丽江古城商业氛围中融入了浓浓的文化韵味。