ນະຄອນຄຸນມິງເປັນຕົວເມືອງແລະຊົນນະບົດທີ່ສວຍງາມ,ແລະປະຫວັດສາດ,ວັດທະນະທຳ,ສະພາບອາກາດແລະວິຖີຊີວິດໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຊົມຊອບສູງຂອງຫຼາຍຄົນ.ໃນການສະແຫວງຫາການພັກຜ່ອນຢ່ອນອາລົມທີ່ຄຸນະພາບສູງ,ນັກທ່ອງທ່ຽວຕົກລົງຮັກຄຸນມິງແລະດໍາລົງຊີວິດຢູ່ຄຸນມິງ.

ຍ່າງເຂົ້າໄປໃນຮ້ານກາເຟຢວນລີຢວນວາຍຂອງບ້ານໄຫຍ່ຽນ,ມີກິ່ນຫອມກາເຟອ່ອນໆໄດ້ຊ່ວຍບັນເທົາຄວາມຮ້ອນແລະຄວາມເມື່ອຍ.ເມື່ອເງີຍໜ້າຂຶ້ນເບິ່ງ,ໄດ້ເຫັນຊາຍໜຸ່ມຄົນໜຶ່ງໃນຮ້ານກາເຟ,ກຳລັງສຸມໃສ່ຊັ່ງນ້ຳໜັກເມັດກາເຟຂອງແຂວງຢຸນນານ,ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລາວລຽບງ່າຍແລະຄ່ອງແຄ້ວ.ແສງແດດສ່ອງຜ່ານປ່ອງຢ້ຽມມາສູ່ລາວ,ສ້າງຮູບພາບທີ່ອົບອຸ່ນແລະສວຍງາມ.

ບ້ານໄຫຍ່ຽນທີ່ສວຍງາມ.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານຈັງຈາວເວີຍ

ມາດໍາລົງຊີວິດຢູ່ຄຸນມິງກັບຄອບຄົວ

ເມື່ອ6ປີກ່ອນ,ມີໂອກາດເດີນທາງໄປແຂວງຢຸນນານ,ພໍ່ແມ່ຂອງອາກີໄດ້ຫຼົງຮັກກັບທິວທັດທີ່ສວຍງາມແລະອາກາດທີ່ສະບາຍຂອງດິນແດນແຫ່ງນີ້.ໃນເວລານັ້ນ,ອາກີອາດຈະບໍ່ຄິດວ່າຈະສ້າງຄວາມສໍາພັນອັນເລິກເຊິ່ງລະຫວ່າງຕົນເອງກັບແຜ່ນດິນແຫ່ງນີ້.

ເມື່ອຫວນຄືນເຖິງການທ່ອງຫຼິ້ນແຂວງຢຸນນານຄັ້ງທຳອິດ,ອາກີເວົ້າວ່າ:"ທິວທັດຢູ່ທີ່ນັ້ນສວຍງາມຫຼາຍໆ,ແລະດິນຟ້າອາກາດກໍ່ສະດວກສະບາຍ,ຂ້າພະເຈົ້າຫລຸມຮັກເມືອງແຫ່ງນີ້ໃນທັນທີ."

ບ້ານໄຫຍ່ຽນທີ່ສວຍງາມ.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານນາງຊາງກວນຢ້ຽນຈູນ

ສິ່ງທີ່ຝັງໃຈຢ່າງເລື້ອຍໆແລະພະຍາຍາມຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງຍ່ອມມີວັນສະທ້ອນກັບຄືນມາແລະໃຫ້ຜົນຕອບແທນ.ປີຕໍ່ມາ,ອາກີແລະພໍ່ແມ່ໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຍ້າຍອອກຈາກນະຄອນຫາງໂຈວແລະເລືອກມາດໍາລົງຊີວິດຢູ່ນະຄອນຄຸນມິງ.

ຂະນະທີ່ລົດໄຟແລ່ນຜ່ານພູຜາປ່າດົງຂອງພູພຽງຢຸນນານ-ກຸ້ຍໂຈ່ວ,ນ້ຳສີຂຽວຂອງໜອງແສດຽນຊີແລະທ້ອງຟ້າສີຟ້າຂອງນະຄອນຄຸນມິງໄດ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈໃຫ້ແກ່ລາວ.

ພົບວຽກຝັນຂອງລາວ:ບາຣິສຕ້າ

ຢູ່ບ້ານໄຫຍ່ຽນ,ອາກີບໍ່ພຽງແຕ່ໄດ້ຊອກວຽກທີ່ມັກ-ເປັນບາຣິສຕ້າທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ຮ້ານກາເຟຢວນລີຢວນວາຍເທົ່ານັ້ນ,ແຕ່ຍັງໄດ້ພົບໝູ່ເພື່ອນທີ່ໜ້າຮັກແລະໝູ່ຮ່ວມງານ,ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮ່ວມກັນສ້າງເລື່ອງຄວາມສຸກຂອງຕົນເອງ.

ອາກີກໍາລັງເຮັດກາເຟຢູ່.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານຈັງຈາວເວີຍ

"ທຸກໆຄັ້ງທີ່ຊົງກາເຟໄດ້ອອກມາງາມ,ຂ້ອຍຮູ້ສຶກພາກພູມໃຈຫຼາຍ.ເຊິ່ງເປັນຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ດີແທ້ໆ"ອາກີເວົ້າພ້ອມຮອຍຍິ້ມ.ເຖິງແມ່ນວ່າລາວເຄີຍຫຼົງທາງແລະສັບສົນມາກ່ອນ,ແຕ່ຢູ່ທີ່ນີ້ລາວໄດ້ພົບຮັກໃໝ່.ຄວາມຜູກພັນຂອງອາກີຕໍ່ແຂວງຢຸນນານກໍເຫມືອນກັບກາເຟເກົ່າແກ່,ຍິ່ງເວລາຜ່ານໄປກໍຍິ່ງມີລົດຊາດເຂັ້ມຂຸ້ນແລະຫວານຊື່ນ.

ອາກີກໍາລັງຫຼິ້ນກີຕ້າ.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານນາງຊາງກວນຢ້ຽນຈູນ

"ພອນສະຫວັນດົນຕີ"ໃນຮ້ານກາເຟ

ນອກຈາກການເປັນບາຣິສຕ້າ,ອາກີຍັງເປັນນັກດົນຕີຜູ້ມີພອນສະຫວັນອັນຂອງຮ້ານກາເຟອີກດ້ວຍ.

ໃນເວລາພັກຜ່ອນ,ອາກີມັກຫຼິ້ນກີຕ້າສັກສອງສາມທຳນອງແລະຮ້ອງເພງໃຫ້ແກ່ລູກຄ້າ.ສຽງກີຕ້າຄຽງຄູ່ກັບສຽງກັບໜ້າປຶ້ມໄຫລຜ່ານລະຫວ່າງຊັ້ນວາງປຶ້ມໄມ້ທີ່ອົບອຸ່ນ.ເມື່ອສາຍລົມເຢັນຍາມແລງຈາກໜອງແສດຽນຊີນຳພາກິ່ນຫອມກາເຟແລະສຽງກີຕ້າລອຍໄປຜ່ານທົ່ງນາສີສັນຫຼາກສີແລະທ່າເຮືອຢາມຕາເວັນຕົກ,ອາກີໄດ້ກາຍເປັນເຈົ້າຂອງຮ້ານຂາຍເຄື່ອງຫັດຖະກໍາອີກ.

ອາກີຫຼິ້ນອະໄວຍະວະເອເລັກໂຕຣນິກ.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານນາງຊາງກວນຢ້ຽນຈູນ

ອາກີເວົ້າວ່າ:"ຫຼິ້ນເປຍໂນແລະຮ້ອງເພງ,ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກສະບາຍໃຈແລະມີຄວາມສຸກຫຼາຍ.ຢູ່ທີ່ນີ້,ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບຕົວໃຫມ່."

ບ້ານໄຫຍ່ຽນທີ່ສວຍງາມ.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານນາງຊາງກວນຢ້ຽນຈູນ

ປະຈຸບັນນີ້,ບ້ານໄຫຍ່ຽນໄດ້ຕ້ອນຮັບນັກທ່ອງທ່ຽວຫຼາຍກວ່າ5.000ເທື່ອຄົນຕໍ່ມື້,ແລະເຖິງນັບໝື່ນຄົນໃນທ້າຍອາທິດ.

"ເມື່ອ6ປີກ່ອນ,ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກເດີນທາງແລ່ນເບິ່ງທິວທັດ.ປະຈຸບັນນີ້,ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນສ້າງທິວທັດ."ລາວຄ່ອຍໆປັ່ນລາເຕໃນຈອກ,ແລະແລະໂຟມນົມໄດ້ແຕ້ມຮູບແບບໃຫມ່."ເມືອງນີ້ໄດ້ສອນຂ້າພະເຈົ້າວ່າຊີວິດສາມາດເປັນທຳມະດາແລະທັງເປັນບົດກະວີ."

ບ້ານໄຫຍ່ຽນທີ່ສວຍງາມ.ພາບໂດຍນັກຂ່າວທ່ານຈັງຈາວເວີຍ

ຢູ່ບ້ານໄຫຍ່ຽນ,ອາກີໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກແລະສະແຫວງຫາຊີວິດດ້ວຍຈອກກາເຟທີ່ມີກິ່ນຫອມ,ແລະອະນາຄົດຂອງລາວຍັງສືບຕໍ່ຢູ່ທີ່ນີ້.

昆明的城市很美，乡村很美，历史文化、风物气候和生活方式，也受到很多人喜爱。旅行者们在追求更高程度的休闲中，爱上昆明，旅居昆明。

走进海晏村院里院外咖啡馆，浓郁而醇厚的咖啡香扑鼻而来，瞬间驱散了夏日的燥热与疲惫。一抬头，店里的少年正专注地称量着云南小粒咖啡豆，动作娴熟而流畅。阳光透过窗户，洒在他身上，勾勒出一幅温暖而美好的画面。

迷人的海晏村。记者张朝瑞/摄

与家人迁居昆明

六年前，一次偶然的云南之旅，阿奇的父母深深爱上了这片土地的旖旎风光与宜人气候。那时的阿奇，或许还未曾想到，自己会与这片土地结下如此深厚的缘分。

回忆起初次踏足云南的情景，阿奇眼中闪烁着光芒：“那里的风景美得让人心醉，气候也特别舒适，我一下子就喜欢上了。”

迷人的海晏村。记者上官艳君/摄

念念不忘，必有回响。几年后，阿奇与家人决定从杭州迁居昆明。当列车穿越云贵高原的层峦叠嶂，滇池的碧波与昆明的蓝天便在他心中刻下永恒印记。

找到心仪的工作：咖啡师

在海晏村，阿奇不仅找到了一份心仪的工作——在院里院外咖啡馆担任咖啡师，还结识了一群可爱的朋友和同事，共同编织着属于他们的温馨故事。

阿奇在制作咖啡。记者张朝瑞/摄

“每次做出一杯漂亮的咖啡，我就觉得特别有成就感，那种感觉真的很棒。”阿奇笑着说。虽然，他也曾迷茫、困惑，但在这里，他找到了新的热爱。阿奇对云南的眷恋，如同陈年咖啡，时间越久就变得越醇厚了。

阿奇弹奏吉他。记者上官艳君/摄

咖啡馆里的“音乐才子”

除了咖啡师的身份，阿奇还是咖啡馆里的“音乐才子”。

闲暇之余，他总会拿起吉他，为顾客们弹奏几曲，或是轻声哼唱几首民谣，琴声与翻书声在原木书架间流淌；当滇池的晚风裹挟着咖啡香与琴声，飘向七彩稻田与落日码头，阿奇又化身售卖手工艺品的摊主。

阿奇弹奏电子琴。记者上官艳君/摄

阿奇说：“弹弹琴、唱唱歌，这样的生活让我感到特别舒服、惬意。在这里，我找到了新的自己。”

迷人的海晏村。记者上官艳君/摄

如今的海晏村，日均接待游客超五千人次，周末更达万人规模。

“六年前我是追逐风景的旅人，现在我是创造风景的匠人。”他轻搅杯中的拿铁，奶泡旋转出新的图案，“这里教会我，生活本就可以既脚踏实地，又充满诗意。”

迷人的海晏村。记者张朝瑞/摄

在海晏村，阿奇用一杯杯香浓的咖啡，诠释着对生活的热爱与追求。而属于他的未来，也在这里继续。